Francesco

Kuncyfuna

Musialam zalozyc ten temat Smile

Booooski musical opowiadajacy historie św. Franciszka w Asyżu (w rolach głowny ukochany Draco - Lukasz Dziedzic, oraz moj ukochany - Michał Kocurek Rolling Eyes

).

Naprawde warto zobaczyc bo jest to cos pieeeknego!

Draco Maleficium

Sama chciałam założyć ten temat, ale widzę, że moja kochana Kunc mnie wyprzedziła Wink

Coś pięknego. Naprawdę. Aż dziw bierze, że powstało w Polsce (zaraz mnie zlinczujecie za takie nie-patriotyczne podejście, hehe). To właściwie nie tyle opowieść o świętym, co to gadał sobie z ptaszkami, ale przejmująca opowieść o człowieku, jego idei, przemianie i rozterkach. To przykład. Wszystkie postaci mają swoją osobowość i uczucia, które są wyraźnie zaznaczone (wstrząsająca jest np. zakochana we Franciszku Beatrycze), fabuła ma naprawdę świetne tempo, wybrane zostały najciekawsze epizody z życia Biedaczyny z Asyżu i wspaniale zilustrowane. Są momenty radosne, przy których "banan" sam się pcha na twarz (przeboski ciąg scen z żebraniem o kamienie i nasze ukochane "Dzięki, dzięki, dzięki!" czy scena szalonego tańca i wygibasów Francesco w celi po wojnie). Są też niezwykle wzruszające, jak bunt braci, umartwianie się Francesco czy wreszcie legendarna już "Droga Krzyżowa", stygmaty i śmierć głównego bohatera. Pięknie pokazany jest też wątek czystej miłości Francesco i Klary ("Róże na śniegu"...). Dekoracja, choć ascetyczna, bardzo pasuje klimatem, piękne kostiumy i przede wszystkim wspaniale wyreżyersowane oświetlenie. Jeśli do tego dodać przepiękna wprost, zróżnicowaną i uzależniającą muzykę Piotra Dziubka... same superlatywy. Spektakl trwa trzy godziny, a nie nudziłam się ani przez moment, choć byłyśmy dwa razy z rzędu. KONIECZNIE!!

Acha, i scena z szalonymi mnichami rządzi Wink

Czy muszę dodawać, jak bardzo świetny był w tym Dziedzic? Tak, tak, Kocurek też, ale "moim" Francesco zawsze będzie Łukasz Very Happy

Kuncyfuna

Oj tak scena z Kamieniami i dzieki dzieki jest rewelacyjna. I owszem banan sie pchal na ryjek, ale u mnie tylko na Kocurku Razz

No moze nie tylko, ale na Kocurku albo plakalam albo siedzial z banenm na twarzy. A Lukasz nie wzbudzal we az tak skrajnych emocji.

Droga Krzyzowa, scena biczowania, sceny po tym jak juz Franek ma stygmaty, mysli o samobojstwie. Wstrzasajace sceny, ale genialnie zrobione.
Nie brakuje tez wesolych scen, jak wspomniane kamienie, " dzieki, dzieki, dzieki", scena w klatce (i moooj kochany Michalek!).
Poza tym dochodza takie sceny jak obcinanie wlosow Klarze i Pacyfice, egzorcyzmy (kocham ta scene i Rufinka) i kilkanascie innych scen.
No poprsotu nie ma sceny ktora nie zapadalaby w pamiec.
Do tego rewelacyjna muzyka Piotra Dziubka i przede wszystkim swietny zespol ktorzy pieknie wykonuje wszystkie harmoniczne wstawki.

Draco Maleficium

Ostatnio dość często zastanawiam się, na czym polega fenomen musicali, które potrafią tak zawładnąć wyobraźnią, że nie myślę o niczym innym: tak było z "Phantomem," jak w dalszym ciągu jest z "Tańcem Wampirów," podobnie z "Elisabeth", a teraz z "Francesco." Z tym ostatnim sprawa jest najtrudniejsza, bo każdy musical ma jakieś przeboje, które żyją własnym życiem, wciskają w fotel, zapadają w pamięć, nuci się je w autobusie i śpiewa gromkim głosem podczas kąpieli. Muzyka do "Franka" jest natomiast tak integralna, że trudno sobie wyobrazić jakąkolwiek piosenkę z tego śpiewaną na koncercie musicalowym (może poza dwoma czy trzema przypadkami). Nie ma takich hitów, jak "Die Schatten werden langer" i "Wenn ich tanzen will" z Eli, nie ma legendarnych przebojów w stylu "The music of the night" czy "The Phantom of the opera," nie ma samodzielnej właściwie "Orbity serc", "Głodu" czy innych utworów w tym stylu, które można by puszczać w radiu. "Francesco" to całość, a mimo to... zapada w pamięć jak mało co. I ta całość jest absolutnie piękna, bez wyjątku. Cały spektakl jest przesycony tak wyjątkowoą magią, że nie sposób tego uchwycić czy zamknąć w ramy... choć nie każdemu zapewne się spodoba.

Musiałam się tym podzielić. I jeszcze raz zapraszam do Gdyni - "Francesco" to dla fana musicalu pozycja naprawdę obowiązkowa.

Kuncyfuna

Cos jest w tych piosenkach.. Zresztą z innymi musicalami zawsze miałam tak, że wpadała mi w ucho jakaś piosenka i ja śpiewałam przez jakis czas i wyłam przy każdej okazji. Hmmm.. co do Franka.. Tu jest problem, bo całośc wpada w ucho. I tak jak Draco powiedziała, mimo tego, że nie ma przebojów (i wydaje mi się że ŻADNA piosenka nie mogłaby być na koncercie musicalowym) to całość wpada w ucho. Nawet "przejściówki". Nie wiem.. w ogóle chyba nie ma co rozmyślać, bo Francesco sam w sobie jest dość dziwnym musicalem (jak dla mnie) i chyba za to tak baaardzo to pokochałam..

Draco Maleficium · Wysłany: Nie 21:49, 02 Mar 2008 Temat postu:

Jezuuuu, noooo, kocham to! Po dwóch spektaklach 29 lutego i 1 marca moje uwuelbienie dla tego wybitnego dzieła ciągle wzrasta. Chcę jeszcze, jeszcze! Teraz już śmiało mogę stwierdzić, że kocham ten musical równie mocno, jak TW, bardziej niż Upiora. Chociaż bluźnię i nie sądziłam, że kiedykolwiek powiem coś podobnego Wink

Ale zwłaszcza po tym, co pokazał wczoraj Dziedzic... Mój Boże. Szok. Chociaż to już podpada pod temat o nim, zatem zamykam się, włączam Franka i wspominam.
Jeszcze...

Kuncyfuna · Wysłany: Pon 23:15, 03 Mar 2008 Temat postu:

A mi jest smutno.. Sad

Byhło tak pięknie przez te 4 godziny w ten weekend, a teraz mam doła i jak myślę o tym, że następny raz zobacze to najwcześniej za dwa miesiące to zaczynam ryczeć (czego świadkiem była Monika). I stwierdzam, że jest to mój ukochany musical, i nie wiem czy nie bardziej kochany niż TW.